در حالی که سخت نفس می‌کشد به خاطر درمان از شهر خود به تهران آمده تا مرهمی پیدا کند برای نفس کشیدنش!
تنگی نفس امانش را بریده، صدایش خس خس دردآوری دارد و برای یک گفت وگوی ساده مجبور است دوبار از اسپری بنفش رنگش استفاده کند تا شاید نفس های خسته اش جانی دوباره بگیرد نمی داند چطور شروع کند آیا می تواند صحبت کند یا بازهم این سرفه‌های متعددش امانش را میبرد.
ناخداگاه اشک در چشمانم برای لحظه ای جاری می شود و به یاد آن روزهایی می افتم که همین ها بودند که به راحتی و فقط با یک لبخند ماسک های خود را برمی داشتند و بر صورت ما قرار می دادند که مبادا کوچکترین بلایی سرما بیاید... .
بدون تردید جنگ شیمیایی عراق علیه ایران یکی از صفحات تاریک و سیاه گذشته ی نه چندان دور تاریخ بشری است وآنچه در این بین اهمیت یافته انتقال اطلاعات درست به مردم و تصحیح باورهای نادرست در خصوص جانبازان شیمیایی است.
نیروهای عراقی پس از شکست های متعدد در مناطق مختلف جبهه جنگ به استفاده از انواع عوامل شیمیایی علیه افراد نظامی و غیر نظامی روی آورند و در این مدت با استفاده از انواع مهمات شیمیایی از قبیل بمب، گلوله های توپ و خمپاره که حاوی گازهای سمی و کشنده ای همچون عوامل عصبی، گازهای خردل، سیانور و عوامل خفه کننده بودند، به نقض آشکار تعهدا مربوطه خود در کنوانسیون های بین المملی پرداخت.
«در طی این مدت بیش از ۲۵۲ مورد حمله شیمیایی عراق علیه ایران صورت گرفت که در سازمان ملل متحد ثبت شده است». عراق با مشاهده سکوت و انفعال جامعه بین المللی حتی به جان مردم خود نیز رحم نکرد و به وحشیانه ترین مورد استفاده از سلاح های شیمیایی در اول مارس ۱۹۸۸ در مقابل افراد بی دفاع حلبچه دست زد.
حالا جنگ تمام شد ه و مردان مرد آن روزگار به شهرهای خود بازگشته اند، با تنی خسته و زخم هایی در آن که آرام آرام خود را نشان می داد. زخم هایی که می خواست سال های سخت ماندن را کوتاه کند، اما زندگی در کار دیگری بود.
لحظه لحظه ی جنگ آنها را به خود پیوند می زد تا ماندن بهانه ای باشد برای این که ردی از آنها برای همیشه بر زمین بماند ، جنگ تمام شد اما حضور پنهان آن هنوز در زندگی های این سبک بالان مخفیانه وجود دارد.
بعد از گذشت سال های طولانی از جنگ، جانبازان شیمیایی که یادگاران دفاع مقدس هستند هنوز در محرومیت و مظلومیت به سر می برند، بدون این که کوچکترین صدایی از آنها شنیده شود، انگار مرام و ادب، ایثار و جانبازی را ازمقام عظیم اباالفضل (ع) که پیوسته الهام بخش فداکاریهای بزرگ در راه عقیده و دین بوده است را یاد گرفته اند و با تمام وجود هنوز هم فداییان رهبر و ایران عزیز ایستاده‌اند.
ای کاش میتوانستیم ثانیه ای از این فداکاری ها را برای لحظه ای به جان بخریم؛ ای کاش می توانستیم در لحظه های بیتاب شدنشان از دردهای سنگینی که تحمل می کنند کمی آرامشان کنیم هر چند میدانیم که تنها آرامش دهنده ی آن ها پیوستن به همرزمانشان است و بس!
منبع: خبرگزاری دفاع مقدس
